Dzień przed Wszystkimi Świętymi uczniowie klasy siódmej i ósmej wybrali się na wyjątkową wycieczkę do Teatru Współczesnego, by obejrzeć inscenizację „Dziadów” Adama Mickiewicza. Termin spektaklu nie był przypadkowy – atmosfera jesiennego dnia, spadające liście i refleksyjny nastrój nadchodzącego święta zmarłych idealnie współgrały z tematyką utworu.
Już od pierwszych chwil spektakl wprowadził nas w nastrój zadumy. Na scenie dominowały półmrok, dźwięki dzwonów i cienie postaci, które zdawały się ożywać niczym duchy z mickiewiczowskiego świata. Aktorzy z niezwykłą ekspresją ukazali dramat ludzkich dusz – zagubionych, tęskniących, poszukujących przebaczenia. Wielu z nas miało wrażenie, że teatr na chwilę stał się miejscem łączącym świat żywych i zmarłych.
Po spektaklu udaliśmy się na spacer po rynku. Miasto spowite było miękkim światłem latarni, a chłodne powietrze niosło zapach jesiennych liści. Wspólnie rozmawialiśmy o przedstawieniu, dzieląc się wrażeniami i przemyśleniami. Czuło się wśród nas ciszę i skupienie – jakby duch Dziadów wciąż z nami wędrował.
Na zakończenie naszej wycieczki zatrzymaliśmy się przy pomniku Adama Mickiewicza. Tam zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie – symboliczne zwieńczenie dnia pełnego refleksji nad przemijaniem, pamięcią i tradycją. Zdjęcie przy pomniku wieszcza stało się dla nas nie tylko wspomnieniem szkolnej wycieczki, ale też znakiem szacunku dla autora, którego dzieło porusza kolejne pokolenia.
Wyjazd do teatru był nie tylko lekcją kultury, ale też duchowym przeżyciem. Pozwolił nam zatrzymać się na chwilę w codziennym pośpiechu i pomyśleć o rzeczach ważnych – o życiu, śmierci i pamięci, które trwają mimo upływu czasu.
